Żywienie dojelitowe - wysokiej jakości preparaty żywieniowe do sondy

Zapraszamy do kontaktu - rozwiejemy Państwa wątpliwości i dobierzemy odpowiednią substancję żywieniową.

Żywienie dojelitowe odbywa się przez podaż gotowych diet przemysłowych bezpośrednio do przewodu pokarmowego poprzez założony do niego sztuczny dostęp (zgłębnik lub PEG).

Diety do żywienia dojelitowego można podawać w bolusach (odmierzonych porcjach) za pomocą strzykawek lub za pomocą wlewów kroplowych (grawitacyjnych lub z użyciem pompy perstaltycznej).

Co to jest żywienie dojelitowe?

Decyzję o zastosowaniu żywienia dojelitowego podejmuje lekarz prowadzący na podstawie stanu pacjenta, jego potrzeb metabolicznych i możliwości przyjmowania pokarmów drogą doustną lub jeśli jest to utrudnione podaje się żywienie z pomocą zgłębników.

Preparaty dojelitowe mogą być podawane zarówno w postaci drinków odżywczych, proszków dodawanych do potraw, albo z pomocą zgłębnika metodą grawitacyjną. Zupełnie innym zagadnieniem jest żywienie pozajelitowe, dożylne, którego nie będziemy omawiać w tym artykule.

Kiedy mówimy o tym, jak żywić pacjentów, którzy nie są w stanie spożywać pokarmów drogą naturalną, doustną, jedną z metod jest żywienie dojelitowe przez zgłębnik lub PEG. Jest to forma diety przemysłowej, która polega na podawaniu preparatów pokarmowych bezpośrednio do żołądka lub jelita cienkiego pacjenta za pomocą sondy (zgłębnika), pompy czy specjalnej rurki, zwaną peg. Stosowanie tej metody żywienia wymaga odpowiedniego szkolenia i specjalistycznej wiedzy.

Żywienie dojelitowe w domu jest możliwe, jednak wymaga ono prawidłowego przygotowania pacjenta i jego opiekunów. Zaleca się konsultację z lekarzem prowadzącym lub zespołem żywieniowym, aby ustalić odpowiedni plan żywieniowy.

W przypadkach, gdy pacjent jest w stanie spożywać pokarm drogą doustną nie ma konieczności stosowania PEG'a lub zgłębnika

Jakie są atuty żywienia dojelitowego? Co dzięki niemu zyskamy?

W zgodzie z obowiązującymi wytycznymi, żywienie dojelitowe - jako część tzw. terapii żywieniowej - powinno być wdrożone dla wszystkich pacjentów w następujących sytuacjach:

• niedożywienie,
• potencjalne zagrożenie niedożywieniem,
• przewidywane niezdolności do spożywania diety doustnej przez więcej niż 7 dni (nawet jeśli nie występują objawy niedożywienia w momencie diagnozy)

Za wdrożeniem żywienia specjalistycznego przemawiają 4 główne cechy:

1. Poprawa stanu odżywiania pacjenta: W przypadku osób z zaburzeniami połykania, niedożywionych lub niezdolnych do przyjmowania wystarczającej ilości pokarmu doustnie, żywienie dojelitowe zapewnia niezbędne składniki odżywcze, takie jak białka, węglowodany, tłuszcze, witaminy i minerały.

2. Zachowanie funkcji przewodu pokarmowego: Dostarczanie składników odżywczych dojelitowo stymuluje pracę jelit i pomaga utrzymać ich funkcję. W przeciwnym razie mogą wystąpić problemy związane z zanikiem błony śluzowej jelit.

3. Mniejsze ryzyko powikłań: W porównaniu z żywieniem pozajelitowym (parenteralnym), żywienie dojelitowe wiąże się z mniejszym ryzykiem powikłań, takich jak zakażenia, niewydolność wątroby czy zaburzenia metaboliczne.

4. Lepsza jakość życia: Żywienie często poprawia jakość życia pacjentów, ponieważ umożliwia im utrzymanie prawidłowego stanu odżywiania i ogranicza ryzyko niedożywienia. To wysokokaloryczne i kompletne diety, które są realnie zdrowsze od codziennego jedzenia domowego.

Jak wygląda dieta przemysłowa w żywieniu dojelitowym?

Żywienie dojelitowe jest formą diety przemysłowej, gdzie specjalnie przygotowane, wysokoenergetyczne i kompletne pod względem odżywczych dojelitowe preparaty są podawane bezpośrednio do przewodu pokarmowego pacjenta.

Dieta dojelitowa zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych, w tym białka, tłuszczu, węglowodanów, witamin, elektrolitów, pierwiastków śladowych i wody. Jest znacznie bogatsza niż posiłki przygotowywane w domu - nawet zdrowe posiłki domowe nie zapewnią pacjentowi pełnej oferty mikroelementów.

Przykładem diety przemysłowej jest dieta zawierająca błonnik np. Nutrego FORTE. Błonnik jest kluczowym składnikiem, który pomaga regulować pracę jelit i może być szczególnie przydatny dla pacjentów zmagających się z problemami takimi jak biegunka. Warto dodać, że gdy biegunka pojawia się w trakcie żywienia specjalistycznego, wystarczy zwykle spowolnić proces podaży posiłków (karmić wolniej).

Jak podawać dojelitowe preparaty żywieniowe?

Podawanie diety dojelitowej jest związane z użyciem zgłębnika, często jest to zgłębnik nosowo-żołądkowy, który jest przymocowany do nosa i prowadzi do żołądka. W niektórych przypadkach, można użyć endoskopowego dostępu (PEG), który jest umieszczony w żołądku lub jelitach cienkich za pomocą techniki endoskopowej.

Preparaty dojelitowe podaje się zazwyczaj za pomocą pompy, która pozwala na kontrolowanie szybkości podaży i ilości składników odżywczych. Metoda ta jest wygodniejsza dla pacjenta i minimalizuje ryzyko powikłań (takich jak wymioty czy biegunka).

Czy żywienie dojelitowe jest bezpieczne w warunkach domowych?

Zastosowanie żywienia dojelitowego w domu jest możliwe i może znacznie poprawić jakość życia pacjenta. Jednakże, konieczne jest prawidłowe szkolenie i właściwe przygotowanie.

Osoba opiekująca się pacjentem musi być w stanie monitorować stan chorego, poradzić sobie z ewentualnymi problemami i zadbać o higienę podczas podawania diety.

W przypadku jakichkolwiek problemów lub wątpliwości związanych z żywieniem dojelitowym w domu, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym (środowiskowym), dietetykiem lub poradnią żywieniową.

Czy żywienie dojelitowe jest dla każdego?

Zdecydowanie nie.

Jak każde żywienie specjalistyczne jest złożonym procesem, który wymaga starannego monitorowania i dostosowywania do potrzeb każdego pacjenta. Istotne jest, aby stale współpracować z zespołem żywieniowym i lekarzem prowadzącym, aby zapewnić, że żywienie jest optymalne dla stanu zdrowia pacjenta.

Opiekun powinien kontrolować wagę pacjenta zarówno przed wdrożeniem żywienia, w jego trakcie oraz po zakończeniu suplementacji.

W kontekście suplementacji warto podkreslić, że nie są to ubogie środki nieznanego pochodzenia - żywienie kliniczne stanowi grupę profesjonalnych preparatów, objętych procesem certyfikacji. Zobacz więcej w dziale Certyfikaty

Zastosowanie gastrostomii i jejunostomii w żywieniu dojelitowym

Gastrostomia i jejunostomia to techniki medyczne, które polegają na stworzeniu sztucznego dostępu do przewodu pokarmowego. W gastrostomii, przetoka odżywcza, zwana peg, jest zakładana do żołądka przez ścianę brzucha. W jejunostomii, przetoka jest zakładana do jelita cienkiego.

Założenie takiej przetoki pozwala na bezpośrednie podawanie dojelitowych preparatów, co jest szczególnie ważne dla pacjentów, którzy nie są w stanie przyjmować pokarmów drogą doustną. Poza tym, za pomocą takiego sztucznego dostępu możliwe jest również podawanie leków.

Bolus - jednorazowa porcja pokarmu

Podczas żywienia dojelitowego, pokarm może być podawany w postaci bolusa, czyli jednorazowej porcji. Metoda ta jest często stosowana w przypadku żywienia dojelitowego w domu, szczególnie gdy podaży przez zgłębnik dokonuje się ręcznie. Jest to jednak metoda, która wymaga ostrożności, aby uniknąć powikłań takich jak biegunka czy wymioty.

Przerwa nocna w żywieniu dojelitowym

Zaleca się, aby podczas żywienia dojelitowego w domu wprowadzić przerwę nocną, która pozwoli organizmowi na odpoczynek. Często jest to możliwe dzięki użyciu pompy, która automatycznie kontroluje podawanie diety. Przerwa nocna jest zwykle ustalana przez lekarza prowadzącego, który podejmuje decyzje na podstawie stanu pacjenta.

Higiena w żywieniu dojelitowym

Podczas żywienia dojelitowego, ważne jest utrzymanie odpowiedniej higieny. Obejmuje to higienę osobistą pacjenta, higienę środowiska, w którym jest podawana dieta (np. czystość miejsca, w którym jest przechowywana pompa czy zgłębnik), a także higienę samego procesu podawania diety.

Po każdym podaniu diety, zgłębnik należy przepłukać płynem, aby usunąć resztki pokarmu i zapobiec zakażeniom. Ponadto, miejsce, gdzie zgłębnik wchodzi do ciała pacjenta, powinno być regularnie czyszczone i kontrolowane pod kątem oznak zakażenia.

Leczenie żywieniowe w chorobach przewlekłych

W przypadkach, gdy pacjent cierpi na chorobę przewlekłą, taki jak cukrzyca, żywienie dojelitowe może stanowić ważny element leczenia żywieniowego. Dieta dojelitowa może być dostosowana do potrzeb pacjenta, na przykład poprzez kontrolowanie ilości cukru lub innych składników pokarmowych.

Niewątpliwie, decyzje dotyczące żywienia dojelitowego, w tym wybór odpowiedniej diety czy metody podawania, powinny być zawsze podejmowane we współpracy z lekarzem prowadzącym.